เดินทางคนเดียวไปเที่ยวสถานที่ต่าง ๆ เป็นประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นและเต็มไปด้วยความอิสระ หากคุณกำลังมองหาปลายทางที่เหมาะสมสำหรับการเดินทางคนเดียว และต้องการสัมผัสกับธรรมชาติที่งดงามและสดใส ป่าบงเปียงเป็นทางเลือกที่น่าสนใจอย่างยิ่ง ด้วยทิวทัศน์ที่สวยงามและกิจกรรมต่าง ๆ ที่น่าสนใจ ไม่ว่าจะเป็นการเดินป่า ท่องเที่ยวน้ำตก หรือสัมผัสกับวิถีชีวิตพื้นเมืองที่น่าตื่นเต้น บทความนี้จะสรุปอย่างละเอียดเกี่ยวกับการแบกเป้เที่ยวคนเดียวไปสำรวจป่าบงเปียงเป็นเวลา 2 วัน 2 คืน ซึ่งจะเป็นประสบการณ์ที่ไม่มีใครลืมได้!
เดินทางมาถึงป่าบงเปียง
การเดินทางสู่ป่าบงเปียง
หลังจากวางแผนและเตรียมตัวเรียบร้อย เริ่มการเดินทางจากสถานีรถไฟหรือสนามบินใกล้เคียง ในกรณีที่คุณมาจากกรุงเทพฯ เดินทางด้วยรถไฟหรือรถบัสไปยังจังหวัดแม่ฮ่องสอนเป็นต้นมา จากนั้นเช่ารถยนต์หรือรถสองแถวเพื่อเดินทางไปยังป่าบงเปียง
การเตรียมตัวก่อนเข้าป่าบงเปียง
ก่อนเดินทางเข้าสู่ป่าบงเปียง ควรเตรียมตัวและชุดอุปกรณ์ที่จำเป็น เช่น เสื้อผ้าที่สบายๆ รองเท้าที่เหมาะสมสำหรับการเดินป่า หมวกกันแดด และอุปกรณ์เกี่ยวกับการเดินป่า เช่น กระเป๋าเป้สำหรับเก็บอุปกรณ์ แผ่นแม็กซ์ เครื่องนำทาง GPS และแผนที่ป่าบงเปียง
การเลือกที่พักในป่าบงเปียง
ในป่าบงเปียงมีที่พักหลายแห่งให้เลือก ตั้งแต่แคมป์ตั้งขณะ โฮมสเตย์ จนถึงรีสอร์ตหรู คุณสามารถเลือกที่พักตามความต้องการและงบประมาณของคุณ อย่าลืมทำการจองล่วงหน้า เพื่อให้มีที่พักที่คุณต้องการและผ่อนคลาย
กิจกรรมในป่าบงเปียง
เดินทางสู่น้ำตกแม่สา
เริ่มกิจกรรมด้วยการเดินทางไปยังน้ำตกแม่สา ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่น่าตื่นเต้นและเป็นที่นิยมอย่างมากในป่าบงเปียง ที่นี่คุณจะได้พบกับน้ำตกที่สวยงามและธรรมชาติที่สดใส สามารถนั่งรถสองแถวหรือเดินเท้าไปยังจุดชมวิว แล้วทำการปีนขึ้นไปยังน้ำตกแม่สาเพื่อสัมผัสกับความสดใสของน้ำตกและธรรมชาติรอบๆ
การเดินป่าในป่าบงเปียง
ป่าบงเปียงเป็นที่รู้จักกันดีในเรื่องของการเดินป่า คุณสามารถเดินเที่ยวในเส้นทางที่กำหนดไว้หรือเลือกเส้นทางที่คุณต้องการเอง การเดินป่าในป่าบงเปียงจะพาคุณผ่านทางธรรมชาติที่งดงาม มีอากาศสดชื่น และมอบทิวทัศน์ที่สวยงามให้คุณสัมผัส
สัมผัสกับวิถีชีวิตพื้นเมือง
ที่พักในป่าบงเปียงมีการจัดกิจกรรมที่ให้คุณได้สัมผัสกับวิถีชีวิตพื้นเมือง คุณสามารถเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมและวิถีชีวิตของชาวบ้าน ลองเยี่ยมชมหมู่บ้านพื้นเมือง หรือลองทดลองกินอาหารพื้นเมืองที่ร้านอาหารในบริเวณนั้น
สรุปและส่วนสิ้นสุด
ในการแบกเป้เที่ยวคนเดียวไปสำรวจป่าบงเปียงเป็นเวลา 2 วัน 2 คืน คุณจะได้สัมผัสกับธรรมชาติที่งดงามและมีกิจกรรมที่น่าตื่นเต้น ตั้งแต่การเดินป่า ท่องเที่ยวน้ำตก จนถึงการสัมผัสวิถีชีวิตพื้นเมืองที่น่าสนใจ อย่าลืมเตรียมตัวและอุปกรณ์ที่จำเป็น และทำการจองที่พักล่วงหน้า เพื่อให้มีประสบการณ์การเดินทางที่สมบูรณ์แบบ มาสัมผัสป่าบงเปียงและสร้างความทรงจำที่ยิ่งใหญ่กันเถอะ!
FAQs
Q1: ฤดูไหนที่เหมาะสมที่สุดในการเดินทางไปป่าบงเปียง?
A1: ฤดูหน้าร้อน (เช่น เดือนมกราคมถึงเดือนเมษายน) เป็นฤดูที่เหมาะสมที่สุด เนื่องจากอากาศสดชื่นและไม่มีฝนตกติดต่อกันมาก
Q2: จำเป็นต้องมีประกันการเดินทางหรือไม่เมื่อไปป่าบงเปียงคนเดียว?
A2: การมีประกันการเดินทางเป็นสิ่งที่แนะนำ เพื่อป้องกันอุบัติเหตุหรือสุขภาพที่ไม่คาดคิดขณะท่องเที่ยว
Q3: มีบริการการเก็บรักษาพัสดุในป่าบงเปียงหรือไม่?
A3: ในป่าบงเปียงมีบริการการเก็บรักษาพัสดุสำหรับนักท่องเที่ยว คุณสามารถเก็บของส่วนบุคคลไว้ในที่พักหรือที่สะดวกใกล้เคียง
Q4: การเดินป่าในป่าบงเปียงเหมาะสำหรับคนที่มีระดับความชำนาญเพียงใด?
A4: ป่าบงเปียงมีเส้นทางเดินป่าที่หลากหลายระดับความยาก คุณสามารถเลือกเส้นทางที่เหมาะสมกับระดับความชำนาญของคุณ
Q5: มีกฎระเบียบในการเดินทางในป่าบงเปียงหรือไม่?
A5: ในการเดินทางในป่าบงเปียงควรปฏิบัติตามกฎระเบียบการเก็บรักษาธรรมชาติ อย่าทิ้งขยะในพื้นที่ และเคารพสิ่งแวดล้อมรอบๆ
The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP41 ป่าบงเปียง 2วัน 2คืน [VIDEO]
#เชียงใหม่ #ป่าบงเปียง #แม่แจ่ม
The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP41 ป่าบงเปียง 2วัน 2คืน
ด้วยงบ 2,000 บาท
ป่าบงเปียง สถานที่ที่อาจจะทำให้หลายคนนึกถึงนาขั้นบันไดที่เขียวขจี และในหน้าฝนนี้การเดินทางมาแม่แจ่มของผม ทำให้ผมได้พบกับเส้นทางการไปป่าบงเปียงที่สุดจะเป็นความทรงจำที่ท้าทาย ก่อนที่จะได้เห็นความงามที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังความเรียบง่ายของธรรมชาติ
#ป่าบงเปียง #แม่แจ่ม #เชียงใหม่ #แบกเป้เที่ยวคนเดียว
เนื้อหาของวิดีโอ The Gaijin Trips แบกเป้เที่ยวคนเดียว EP41 ป่าบงเปียง 2วัน 2คืน
ท้องฟ้าที่ขมุกขมัวในรุ่งเช้าของจังหวัดเชียงใหม่ ดูเหมือนจะเป็นภาพชินตากับการเดินทางเพียงลำพังในฤดูฝน ฤดูที่เงียบงานของนักท่องเที่ยว แต่กลับเต็มไปด้วยสีเขียวจากธรรมชาติ ซึ่งนั่นคงจะเป็นสิ่งที่นักเดินทางหลายคนต้องการ จะไปจอมทองไม่ต้องนั่งรถ ลำปาง เสียง ผมเดินทางเข้าสู่อำเภอจอมทองโดยมีปลายทางอยู่ที่อำเภอแม่แจ่ม แล้วเมื่อผ่านไปชั่วโมงกว่าๆรถโดยสารก็เดินทางมาถึงยังอำเภอจอมทอง ในวันนี้ผมมีเป้าหมายในการเดินทางไปยังบ้านป่าบงเปียง ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อของอำเภอแม่แจ่ม แต่สำหรับคนที่ไม่ค่อยทำการบ้านในการเดินทางมายังผม ก็คงใช้หลักการเดินทางง่ายๆในแบบของตัวเองนั่นคือการผูกมิตรและถามชาวบ้านไปตลอดทาง ที่ดูๆไปแล้วก็อาจจะไร้ความแน่นอนไปสักหน่อย แต่ท้ายที่สุดก็คงเพราะการเดินทางในรูปแบบนี้ ที่ทำให้ผมเข้าถึงสถานที่ตั้งเป้าไว้ และเข้าถึงความเป็นธรรมชาติของชาวบ้านพื้นถิ่นที่ได้พบเจอ ผมเดินทางมาถึงอำเภอแม่แจ่มในช่วงบ่ายของวัน ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ผมกำลังคิดหาวิธีในการเดินทางไปยังบ้านป่าบงเปียง กับสายฝนที่ตกมาพร้อมกับแสงแดด สถานที่เขาเช่ามอเตอร์ไซค์ตรงไหนได้ มอเตอร์ไซค์ไม่มีให้เช่านะคะ เจ้าของที่นั่น อ๋อแล้ว ผมจะขึ้นไปป่าบงเปียงแต่ว่าซื้อมาคนเดียวแล้วเขาบอกว่า อ๋อได้ค่ะเดี๋ยวติดต่อให้ผมติดต่อที่พักแล้วแต่เขาบอกว่าถ้านั่งไปคนเดียวแล้วมันเหงา ตั้ง 700 นาฬิกาแค่ 500 เองแต่ว่าค่ารถ 700 บาทเขาบอกว่า มองหามอเตอร์ไซค์เช่าแล้วขี่ขึ้นไปไหม ไม่ต้องลำบากไม่ได้กลัวอะไรเพราะปกติขี่มอเตอร์ไซค์ครั้งที่ 2 อ๋อครับผมจะขอติดรถพี่ 2 คน เพื่อเดินทางไปยังจุดที่สามารถเช่ามอเตอร์ไซค์ได้ สถานที่แห่งนี้คือบ้านพาเที่ยวแม่แจ่ม ไปสถานที่ที่น่าจะหารถให้ผมเช่ายืมได้สักคันในการเดินทางครั้งนี้ที่ว่าการอำเภอ เลี้ยวขวาไปยาวประมาณ 7 กิโลเมตร ที่ว่าการอำเภอเลี้ยวขวา แล้ว ต้องบอกเลยว่า LINE เมื่อเช้ารถได้การเดินทางก็เหมือน 10 ปี การเดินทางภายในอำเภอแม่แจ่ม อำเภอที่ผมพึ่งเคยได้ยินชื่อเป็นครั้งแรก คงจะทำให้ผมได้พบจุดเล็กจุดน้อยก่อนการเดินทางไปถึงยังป่าบงเปียงสถานที่ที่จะเป็นที่พัก เพลงของผมในค่ำคืนนี้ ทุ่งนาและภูเขารายล้อมไปทั่วอำเภอแม่แจ่ม ในช่วงฤดูฝนที่เป็น Green Season ของการท่องเที่ยว นี่คงจะเป็นครั้งที่ 5 ที่ 6 แล้วที่ผมเดินทางมาท่องเที่ยวจังหวัดเชียงใหม่ จังหวัดที่หลายคนมักจะพูดว่าในปัจจุบันมีความเป็นตัวเมืองสูงเกินไปแล้ว จะไม่น่าท่องเที่ยวแบบเมื่อสมัยก่อน แต่สำหรับผมก็ไม่เคยรู้สึกแบบนั้น เราไม่ได้ก้าวขาออกจากเมืองไปยังอำเภออื่นๆของจังหวัดแล้ว ในสายตาของผมเชียงใหม่ก็ไม่เคยช้ำเกินอย่างที่หลายคนเขาว่า ผมเตรียมตัวในการเดินทางขึ้นไปยังป่าปงเปียง ซึ่งดูแล้วน่าจะมี 3 เส้นทางที่สามารถเดินทางไปยังป่าบงเปียงได้ เส้นทางอ้อมจากดอยอินทนนท์ดูจะเป็นเส้นทางที่ง่ายที่สุดซึ่งถนนมีการลาดยางแล้ว และเส้นทางบ้านตีนผาก็ดูจะเป็นเส้นทางที่น่าจะสวยงาม แต่ผมก็กลับเลือกเส้นทางที่ 3 เส้นทางที่เป็นเส้นทาง ของชาวบ้านชนบท ที่เขาว่ากันว่าจำเป็นต้องใช้รถขับเคลื่อน 4 ล้อขึ้นไปเท่านั้น ผมจะไปป่าบงเปียง อ๋อเหรอ อ๋อ แต่ถ้าจะมาทางนี้แล้วก็ กลับไปดีกว่าล่ะ มากเลยนะวันนี้ อ๋อเหรอ แต่ว่ามันใกล้กว่า เดี๋ยวผมลองดูก็ได้ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวผม ให้กับลูกค้า น้ำตกแม่ปาน อยากผมอยากลองดูสักตั้ง สตางค์อยู่หน้าไม่ได้เดี๋ยวผมกลับ แล้วยังไงอ่ะคือตรงไปเรื่อยๆค่ะ ก็ไม่มีทางอื่นน่ะ มันไม่มีป้ายอะไรบอก ไม่มีแต่ว่ามีแค่ทางเดียวอยู่แล้ว ยังไม่ไหวไงผมกลับ ภาษาเกาหลี สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมา ทำให้เส้นทางที่ดูขับขี่ยากอยู่แล้วอยากจะไปมากกว่าเดิมร่องรอยของดินบนถนนเพิ่มสิน เป็นรอยลึกขึ้นและพื้นดินเริ่มกลายเป็นเลนส์ที่นุ่มขึ้นเพราะสายฝนที่ดูจะตกแรงขึ้นเรื่อยๆ ไปซักประมาณกี่โลได้อ่ะดิ อ๋อไม่คิดว่ามันจะลำบากขนาดนี้ ใช่ครับตาม GPS ครับพี่ ไม่แน่ใจว่าต้องไปซ้ายหรือขวาตะกี้ลุงบอกให้ไปหา ไปดอยอินทนนท์ง่ายกว่าถ้าเกิดไปทางซ้ายก็ เขาบอกว่าฝนตกขนาดนี้ไม่มีทางขึ้นไปได้แล้วล่ะเพราะมันลื่นมากขนาดยางวิบากก็ไม่รอด The Best 110i ของผมไม่น่ารอดแน่นอน ร้านเน็ต มีขวดเหล้า อะไรกินอยู่แล้วก็ สุดทางแค่นี้แหละ ทางกลับบ้าน อยากมากด้วยพรุ่งนี้ไม่น่าไปได้แล้วนะ กลับทางเก่า ไปทางไหน ให้เราได้ไหม คือทำถนนไม่เสร็จ เพื่อให้ตรงตามทางหลักอย่างเดียวเลยนะ ครับผม ไปป่าบงเปียงทางไหนครับตรงไปเรื่อยๆ ทำไรครับเก็บเห็ด ธรรมะ อะไรนะ Toyota ไปวัดพระ ไปไหว้พระ น่าจะพอได้ครับลุยมานานแล้ว กำลังไปก็คือตรงตามทางไปเรื่อยๆ บัตรเติมเงิน ไม่ต้องแวะเลยตรงอย่างเดียวโอเคครับขอบคุณครับ น่าจะใกล้ถึงแล้ว อยู่ขณะนี้ อ่างล้างหน้ายังเป็นอย่างนี้ เส้นทางขึ้นเนินที่เกือบเดียวดาย ดูเหมือนผมจะใช้เวลากว่าชั่วโมงครึ่งได้กลับระยะทางเพียงแค่ 8 กิโลเมตร ซึ่งเป็นเส้นทางที่โหดหินที่สุดที่ผมต้องเจอเพียงลำพัง จนบางครั้งก็หมดแรงและท้อถอย อาการที่ต้องเข็นรถขึ้นเนินมากกว่าที่รถจะเข็นคนขึ้นเนิน เส้นทางเริ่มชัดขึ้นและเดียวดายมากขึ้น ไม่มีความช่วยเหลือใดๆที่ผมจะขอได้เลยในบริเวณนี้ซึ่งถือเป็นบทเรียนครั้งใหญ่ในการเดินทาง เพียงลำพังในการเอาตัวรอดกับสถานการณ์ที่เกินขีดจำกัด และเมื่อบ่ายๆมาจุด เส้นทางดินใช่ผมก็ได้ซื้ออีกครั้งเมื่อได้เห็นถนนที่เป็นปูนและชาวบ้านที่เดินผ่านไปมาในระหว่าง ปากทาง กำลังจะไปที่ โฮมสเตย์ บ้านชิปโฮมป่าบงเปียง ไปทางถนนดีแล้วใช่ไหม เราต้องเที่ยวเข้ามาทางถนนเส้นทางนี้กันนะ หนังชีวิตเลยพี่ กระบะ อ๋อ ความรู้สึก ของบางสิ่งจะเปลี่ยนไปเมื่อรู้ที่มาของสิ่งนั้น อย่างเช่นความรู้สึกของทิวทัศน์ในยามพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า by ท้องนาณขณะนี้ ที่ดูจะเป็นทิวทัศน์ที่เต็มไปด้วยความหมายของสภาวะเรื่องราวที่เราได้ข้ามผ่านมา จนทำให้หลายสิ่งรอบตัวดูจะพิเศษไปหมดในค่ำคืนนี้ บ้านป่าบงเปียงเป็นสถานที่ ทีที่ไม่มีไฟฟ้าใช้ เห็นขายจึงกลับมาเป็นสิ่งที่จำเป็นอีกครั้งในวิถีชีวิต ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ดีมากพอ ที่ผมจะซื้อ ถูกใจกับเทียนไขเพียง 1 เล่มในปายเส้นทาง น้ำตก ผมไปทางนั้นแล้วชาวบ้านให้ผมบอกว่าผมไม่ถอย งวดรถยนต์มีโอกาส ติดง่าย ขี้หมาขี้หมา เห็นแล้วเห็นอีกอ่ะ ชีวิต คือถ้าพี่มามาเร็วๆ เป็นไรเข้ามาบ้านเลยนะที่น่าจะอยู่ตรงเลนส์ดินแดง จะได้บรรยากาศที่แบบ ออกจากห้องเลย มองไปมันจะเป็นขาวควันบุหรี่ สายฝนโปรยปรายอ่อนๆลงมาในยามเช้า กับสายหมอกและสายลมที่สลับผลัดเปลี่ยนกันเข้ามาภายในตัวบ้าน ลงเช้าที่สดชื่นกับวิถีชีวิตที่เรียบง่าย อ่านให้นึกถึงช่วงเวลาที่เป็นเด็ก ในวันที่บ้านไฟดับ ผมและพี่ๆในบ้านมักจะต้องออกจากห้องสี่เหลี่ยมที่แอร์ใช้การไม่ได้เพื่อมาพบกับอากาศนอกตัว ตัวบ้านโดยจำยอม ซึ่งทำให้ผมคิดว่า ถ้าในวันนั้นเรามาพบกับทิวทัศน์ในลักษณะนี้ คงไม่มีใครสนใจว่าไฟฟ้าจะใช้การได้เมื่อไหร่ คงไม่มีใครให้ความสำคัญกับเครื่องปรับอากาศ แต่คงไม่มีใครให้ความสำคัญกับห้องสี่เหลี่ยมมากกว่าท้องนาที่อยู่ตรงหน้า บ้านพักนาป่าบงเปียง ดูมันจะเป็นสถานที่ที่หยุดความเร่งรีบใดๆภายในตัวผม จึงทำให้ผมเข้าใจว่าที่แห่งนี้ไม่ใช่สถานที่ที่พิเศษแต่อย่างใด หากมนุษย์เราจะทำตัวซับซ้อนจนห่างไกลจุดเริ่มต้นอย่างที่ควรจะเป็น ซึ่งผิวขาวและปลายท้องนา สิ่งที่เราได้เห็นในหนังสือเรียนตั้งแต่จำความได้ ไม่รู้จะเป็นจุดเริ่มต้นที่ห่างไกลมากที่สุด ขายหนังสือเรียนหุ้มปกใสกับนักเรียนที่เดินขึ้นตึกสูง ช่างดูเป็นความใกล้ชิด ที่ไม่เคยพบเห็น แล้วช่างเป็นสิ่งที่จินตนาการได้เพียงแค่หน้าตาของชาวนาที่ทำงานจนหนักเกินไปและแสงแดด ที่แผดร้อนกลางท้องนาที่จะทำให้เราและสนใจห่วงโซ่ของจุดเริ่มต้นนี้ไปโดยง่าย เริ่มสร้างจุดเริ่มต้นของตัวเองในห้องแอร์ที่เย็นฉ่ำ ด้วยพื้นที่เล็กๆที่แออัดไปด้วยผู้คนที่ตามหนังสือเรียนมา โดยที่ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า ท้องนาที่กว้างใหญ่ขนาดนี้มีผู้คนอยู่เพียงไม่กี่คน อากาศเย็นสบายของน้ำเป็นสิ่งที่น่าประทับใจขนาดไหนเมื่อได้เดินทางมาสัมผัส ไอ้น้ำมันบอกว่าไหล 7 เดือน ครอบครัว ไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แล้วก็ โฮมสเตย์ให้เขาเที่ยวมาเที่ยวเนี่ย ไม่ใช่ เยอะมาก แล้วก็ได้เวลาที่ผม ผมจะแบ่งให้ผู้เดินทางออกจากสถานที่แห่งนี้และทิ้งทุกอย่างไว้ให้เป็นเพียงความทรงจำ กลับอยู่ทัศน์ที่หลากหลายในฤดูฝนของบ้านป่าบงเปียง ผมเดินทางกลับโดยใช้เส้นทางบ้านตีนผา ก่อนที่จะเดินทางมาพบกับน้ำแม่ออกฮู ในหน้าฝนที่มีน้ำมากค่อนข้างจะทำให้น้ำไหลเ****ว ดูมันจะทำให้สถานที่แห่งนี้เงียบเหงาเป็นพิเศษ ผมแวะเวียนเข้ามาชมน้ำใสและไหว้ศาลเจ้าพ่อก่อนเดินทางไปยังสถานที่ต่อไป ซึ่งจริงๆแล้วผมก็ไม่แน่ใจสักเท่าไหร่ ว่าในค่ำคืนนี้ผมควรหาที่พักในแม่แจ่มอีกสักคืนหรือเปล่า แต่มาคิดไปคิดมาในระหว่างการเอารถมอเตอร์ไซค์ไปคืน ผมก็อยากเห็นยามเย็นของแม่แจ่มสักครั้งเมื่อเดินทางมาถึง เพราะยังไม่อยากหาสถานที่แห่งนี้ไป โดยที่ยังไม่เคยเห็นภาพวิวของเมือง ผมจึงค้นหา ที่พักราคาสบายกระเป๋าสักคืนในอำเภอแม่แจ่ม และนั่นทำให้ผมได้พบกับ จัดฟันล่าง พี่เป็นเจ้าของใช่ไหม พี่เป็นเพื่อนกับเจ้าของรถ เว็บอนิเมะ พี่ก็อยู่บ้าน หาเที่ยวแม่แจ่มมา น่าจะใช่นะพอดีเขาให้ผมยืมรถมาแล้ว กุญแจไว้ พี่หาใบใช่ไหม ไม่มีอะไรเที่ยว ดูเหมือนกับว่าผมจะได้เพื่อนำทางไปยัง จุดชมวิวสนใจแล้วในเย็นวัน ดอยม่อนหมาก GPS พาผมไปนะ คือมันเป็น 360 วิว 360 1 กิโล เป็นเซตด้วยนะพี่นะ บ่ได้ชวนคุย เราขับไปกี่นาทีถึง สบาย มีครับ ฝนตกทั้งวันอยู่แล้วแวะมา เอาไว้มอเตอร์ไซค์ไปใช่ไหมครับ ผมตารถตามพี่เนเจ้าของที่พักไป ในวันว่างๆที่ไม่ได้มีลูกค้ามาฝากสักเท่าไหร่ของพี่เน ถึงจะโชคดีของผมที่จะได้รู้จักแม่แจ่มดียิ่งขึ้นในเย็นวันนี้ การผูกมิตรกับชาวบ้านพื้นถิ่น มันจะเป็นตัวแปรที่ทำให้เรามาถึงจุดหมายที่แท้จริงเสมอ สายฝนที่ตกตกหยุดหยุดมาทั้งวันภายในอำเภอแม่แจ่ม ดูเหมือนจะชะลอให้ผมได้ชมทิวทัศน์ในยามเย็นสมใจ ซึ่งหลายครั้งในการเดินทางคนเดียว สภาพอากาศก็ดูเหมือนจะเป็นเพื่อนคู่กัด ให้เราได้แก้สถานการณ์ไปตลอดการเดินทาง ไม่ได้ยินวันนี้นิวทัศน์ของแม่แจ่มที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ก็ทำให้ผมได้ทบทวนการเดินทางที่เข้มข้นในคลิปนี้ กับการเดินทางที่ยากลำบากในบางช่วงที่เราได้ผ่านพ้นไปได้ สนใจมายืนอยู่บนยอดของทิวทัศน์ที่ตั้งเป้า แล้วตำแหน่งที่ทำให้เห็นจุดกำเนิดของทรายผลในระยะไกลที่เป็นสายสีขาวโปรยปรายอยู่รอบภูเขา ราคาที่สุดเมื่อสายฝนได้ผ่านพ้นไป หัดเรียนกาแฟอาทิตย์ที่ 3 ลงมาบนใบหญ้า ฟ้าหลังฝนก็เฉลยทุกอย่างให้เราได้รู้ว่าไม่มีสิ่งใดในสุทัศน์ที่จะทำให้การเดินทางมี ความหมาย ถ้าเราไม่รู้ที่มาของสิ่งนั้น
